Zon, wind en jazz tijdens Leontien Ladies Ride Rotterdam Alexander

Er staat wind op deze zondag in juli. Veel wind. De feesttent wordt nog net niet omgeblazen, maar de hoedjes moeten vaak met de hand op het hoofd worden gehouden. Zoals altijd struint Leontien van Moorsel al vroeg over het startplein. Voor het kantoor van de deelgemeente gaat ze met bedrijventeams op de foto, deelt ze handjes uit en maakt met een ieder een praatje.
 
De startstrook loopt binnen een mum van tijd helemaal vol en ook bij de rugnummer-afgifte is het een drukte van belang. Een flinke groep jazzmuzikanten speelt alsof hun leven ervan af hangt, maar de meeste dames hebben er geen oog voor en focussen zich op de goodiebags, die door tientallen vrijwilligers worden uitgedeeld. In deze massaliteit valt To Hagens niet bepaald op. Toch is deze Brabantse een bijzondere verschijning in Leontien Ladies Ride. Al jaren is de, inmiddels 88-jarige, inwoonster van Wouw de oudste deelneemster van de tocht. Deze pittige tante reed in Den Bosch alle keren mee en omdat het dichterbij is dan Zwolle, is ze ook naar de Maasstad gereisd. Ditmaal heeft ze haar dochters en kleindochters meegenomen. Oma wil zelf graag de 65 kilometer tocht rijden, maar haar volgelingen hebben daar weinig trek in. To is naast een enthousiast fietser, ook een enorm fan van Leontien. In plakboeken verzamelt ze al jaren alles wat van de wielerdiva verschijnt. Als de viervoudig olympisch kampioene haar in de massa ontdekt, volgt een ontroerend weerzien. Beide hebben gekleurde wangen en de familie van Leontien’s oudste fan filmt trots voor haar andere nageslacht.

Presentatrice Betty Bicycle brengt ondertussen bij de start de deelneemsters in de stemming voor hun tocht over 35 of 65 kilometer. I Don’t Feel Like Dancing, wat zo langzamerhand de tune van Leontien Ladies Ride is geworden, schalt uit de luidsprekers als er weer een groep, veelal meebellend op de muziek, op pad gaat. Directeur van de gemeente Prins Alexander, Etienne de Bruijn, staat te stralen naast het podium. Hij is één van de verantwoordelijken voor het debuut van de Ladies Ride in Rotterdam Alexander. “Dit evenement kan hier alleen maar groeien”, zegt hij trots. “Daarom blijven we ook zeker vier jaar gastheer van deze damestocht”. Zijn ogen stralen en hij wandelt naar een vluchtheuvel, waar hij – als een heuse vrijwilliger – met een vlag gaat zwaaien ten teken van gevaar. Door de grote drukte en de smalle startzone, duurt het een tijdje voor alle dames zijn vertrokken en de rust in Prins Alexander terugkeert. Medewerkers, vaders, echtgenoten en vrienden sjokken naar de bankjes op het startplein. Enkele kinderen beklimmen de klimwand of maken salto’s op het springkussen. Het jazzorkest speelt inmiddels ook een toontje lager. Dit is het moment dat veel medewerkers aan de tocht even kunnen bijkomen. Niet de dames van Avenance. Zij bereiden de maaltijd voor, die de bedrijventeams bij terugkeer krijgen voorgeschoteld. Vandaag staan Nasi en soep op het menu.

Onder het deskundige en uiterst enthousiaste commentaar van de spreekstalmeester van dienst, Henk van der Linden, druppelen de eerste dames over de eindstreep. Ook Betty Bicycle moedigt de vrouwen aan bij hun laatste meters. Het is het begin van een lang lint dames, dat pas rond half zes in zijn geheel binnen is. De leden van de bigband hebben ondertussen plaatsgemaakt voor DJ Robert. Met zijn aanstekelijke plaatjes krijgt hij de massa dames, veelal met een roseetje in de hand, aan het dansen. De zon schijnt nu volop, maar de wind is nog steeds niet gaan liggen. De hoedjes zijn afgewaaid of in de lucht gegooid. Als de DJ vraagt waar de mannen zijn, volgt als uit één mond: ‘thuis’! Ook oma To geniet. Zij houdt ook van een feestje, maar na de ontmoeting met Leontien was haar dag eigenlijk al geslaagd.

   

Reacties