'Ik ben een echte vrouw en dat is iedere vrouw!'

…Maar Karthryn weet maar al te goed hoe het voelt om onzeker te zijn. Haar moedige speech over de eeuwige veroordeling van vrouwen lichamen is eerlijk en kan ook jou manier van denken veranderen in een positieve zin. Bekijk het fragment en stop met het veroordelen van je eigen lichaam. 

 Bekijk hier haar inspirerende speech!

Het is een engels gesproken speech, daarom hier de vertaling. Lees het gerust door en haal er je voordeel uit. Wat ze zegt is waar en we kunnen er al vrouwen allemaal van leren.

Als yogadocent zijnde ben ik het gewend dat er naar me wordt gekeken. Dat gaat nu eenmaal samen met het beroep, maar dat niet alleen. Wat er ook bij hoort zijn zeer strakke outfits.  Ik kan prima 12 uur per week lesgeven, maar het feit blijft dat ik dus 12 uur per week in een niets verhullende outfit sta en ik kan geen les afzeggen omdat ik me op dat moment nogal opgeblazen voel. Het probleem is dat wanneer ik een lekker los shirt zou dragen, dat er uit zal zien al tent en er niet echt flatteus oogt op foto’s.

Ik moest een keer een covershoot doen voor een yoga tijdschrift. De styliste deed haar koffer met outfits open met alleen maar kleine maatjes. Alle outfits bestonden uit een legging met slechts een korte sporttop. En tsja, laat ik nou net nogal klein zijn en als ik aankom zit het nu eenmaal snel op m’n buik. Zelfs toen ik 3 uur per dag yogalessen volgde kon je nog steeds m’n buikspieren niet zien. Het is gewoon mijn lichaamstype en ja daar heb ik in het verleden lastig mee gehad, want natuurlijk wilde ik ook wel een 6-pack, maar het is me niet gegeven. Nog steeds stond ik naar die koffer met outfits te kijken voor mijn fotoshoot en ik had slechts 2 opties:

1. Ik zou iedereen op de set kunnen vertellen dat ik niet zeker ben over mijn lichaam. Dat ik me onzeker zou voelen bij het dragen van slechts een sporttop en dat ik niet wil dat de rest van de wereld mijn buik ziet.
2. Of ik kon de sporttop aantrekken en iedereen op de set en de rest van de wereld laten zien hoe mijn lichaam eruit ziet.

Nu vraag je je misschien af wat dit eigenlijk uitmaakt? Maar het is eigenlijk vrij makkelijk. Wanneer we negatief over onszelf denken of we een uitdaging uit de weg gaan en onze onzekerheid de baas laten zijn, doen we eigenlijk niets anders dan anderen toestemming geven om precies hetzelfde te doen. Een klein voorbeeld hiervan is een alledaags gesprek tussen twee dames. Het gaat namelijk als volgt: Ze gaan gezellig naast elkaar zitten en  dan begint de een met: ‘Whow, wat zie jij er goed uit, ben je afgevallen?’ waarop de ander antwoord: ‘Meen je dat serieus? Ik ben momenteel echt dik, ik zou die koekjes eens moeten laten staan.’ Dan zegt de ander weer: ‘Ga toch weg, als jij dik bent, dan ben ik pas echt enorm. Mijn billen zijn twee keer die van jou.’ En zo gaat het gesprek door en door… Het is best grappig en een tikkeltje overdreven, maar er zit wel degelijk een gevaar in deze manier van praten met elkaar. Wat we in feite doen is dat we spotten met onze pijn en onzekerheid en dit reflecteren op anderen. We gebruiken humor om te verhullen hoe ongelooflijk onzeker we zijn over ons lichaam. En iedereen om ons heen is een rolmodel, of je dat nu wil of niet. Wanneer we dus complimenten onmiddellijk verdedigen en de grond in stampen en je jezelf vervolgens afkraakt, doe je daar anderen pijn mee. We moeten ons juist afvragen wat we anderen willen leren. Wat leren we de jeugd? Wat leren we onze kinderen? Kinderen zien alles wat je doet en horen alles wat je uitspreekt. We leren ze niet alleen dat het acceptabel is om jezelf neer te halen, maar ook dat het normaal is om niet van jezelf te houden! Dat het helemaal O.K. is om jezelf af te branden en dat op te offeren aan anderen, dat zelfvertrouwen niet bestaat.  Dit spookt er dus allemaal door mijn hoofd terwijl ik nog steeds naar de koffer met outfits kijk, wetende dat ik een beslissing moet nemen. Ok, ik maak een keuze door niets te zeggen, tegen niemand en trek de sporttop aan. Ik stond voor de camera en deed wat er van me werd verwacht met in mijn hoofd de gedachtes. De modewereld is nog altijd in de ban van ‘size O’ en fitnessmodellen zonder een grammetje vet. Wat zullen ze denken bij het zien van mijn foto’s? Maar wat ik me op dat moment ook realiseerde: ‘Het maakt me niet uit!’ Ik ben er zo klaar mee om mijn eigen gezonde lichaam te vergelijken met het ongezonde streven naar een lichaam dat niet eens bij me past. Ik realiseerde me dat er geen standaard maten bestaan voor een ‘gezond lichaam’. 

Wanneer ik vroeger wist dat er een fotoshoot aan kwam, begon in minstens een maand daarvoor al met lijnen. Ik at heel specifiek en dan bedoel ik ook echt héél specifiek. Ik at zo weinig en zo ongezond dat ik een maand lang geen plezier had in het leven. Ik trainde me uren per dag in het zweet omdat ik er over een maand ‘gezond’ uit moest zien. Ik was gewoon het slachtoffer geworden van het feit dat ik gezond WAS, maar ik dacht dat mijn lichaam er niet zo uitzag. En ik ben nu eenmaal een doorzetter (daag me niet uit). Maar ik voelde me schuldig omdat ik geen blokjesbuik had, maar ik stopte ermee omdat ik de wereld wilde laten zien wie ik ben en hoe mijn lichaam eruit ziet. Ik ben een vrouw die gezond eet, maar ik ben niet bang voor koekjes. Ik ben een vrouw die kokoswater drinkt, ik ben een vrouw die veel water drinkt, maar ik ben niet bang om een wijntje te drinken. En ik ben een vrouw die zweet, die sport, die er kracht uit haalt, maar ik hoef geen blokjesbuik. Ik besefte me dat als ik met mijn lichaam op de cover zou staan op een blad dat wereldwijd verspreid zou worden, ik iedere vrouw de toestemming geef om net zo over hun lichaam te denken en te voelen wat ik nu denk en voel. 

En daar is hij dan, mijn covershoot in een gesprongen yogahouding. Niet echt gebruikelijk, maar ik bedacht me op dat moment dat het wel leuk zou zijn om te springen. Ik moet ook toegeven dat deze houding niet de meest flatteuze is voor je taille, maar het maakte me niet zoveel uit. Ik vond het creatief, anders en iets dat mijn persoonlijkheid laat zien. Maar het heeft ook voor behoorlijk wat commentaar gezorgd. Zo werd er gezegd dat ik lef had om zonder fotobewerking op de cover te durven. Lef? Dus dat wil zeggen dat er iets mis is met mijn lichaam, wat eigenlijk gefotoshopt had moeten worden? Of deze: ‘Wat goed dat er eens een plus-size model op de cover staat’. Uhm, plus-size met maat 38? Dat zegt meer over hoe we gek gemaakt worden door de media door te denken dat kleine maatjes per definitie ‘gezond’ zijn in tegenstelling tot maatjes 38? Ik heb niet alleen een buitenkant, maar ook een binnenkant en deze horen bij mij. Iedereen denkt tegenwoordig maar dat ze alles mogen zeggen op internet, maar wat ze vergeten is dat het nog altijd gaat over mensen, mensen die het commentaar lezen. Het is iets dat nu meteen zou moeten stoppen. Wil je graag toch graag oordelen, hou ze dan maar lekker voor jezelf. Niemand kan je namelijk meer pijn doen, dan jij jezelf pijn kunt doen. Het is iets waar we dagelijks mee leven en worstelen: zelfacceptatie. Al die oordelen en het schaamteloze commentaar van anderen kan een gevoelig persoon de laatste zet geven. Het kan leiden tot ongezond gedrag, ziektes of nog erger… En dat door iemand die in een paar seconden  een oordeel heeft via internet. Ik moet eerlijk zeggen dat er ook heel veel positief commentaar was op mijn coverfoto, maar wanneer je 50 complimentjes krijgt en 1 negatief bericht, wat zul je onthouden? We moeten meer letten op de woorden die we naar elkaar gebruiken. Na mijn foto-shoot heb ik jarenlang niet meer gepraat over uiterlijk of over hoe een ‘gezond’ lichaam er uit zou moeten zien. Ik wilde er geen slachtoffer van zijn, want opeens had iedereen een mening over me, maar ik had toch niet gevraagd om al dat commentaar van anderen. Mijn lichaam werd gebruikt als doelwit voor het afkraken van een vrouwelijk figuur. Wat later kwam zette ik weer een foto online waarom vrijwel onmiddellijk werd gereageerd met het woord ‘Vet’. Ik haalde diep adem en schreef het volgende terug: ‘Je zou eens na moeten denken voordat je je mening geeft. Social media is geen forum om te discussiëren over het lichaam van een vrouw of jouw mening over hoe iemand eruit ziet. Ik ben zelfverzekerd, succesvol en gelukkig. Jouw woorden zeggen meer over je eigen onzekerheid. Doe er iets mee.’

Dit is dan ook wat ik over wil brengen. Vrouwen die elkaar helpen. Niemand hoeft gewicht te verliezen, niemand hoeft in een specifiek doosje te passen, want we zijn perfect zoals we zijn. Iedereen die mij complimenten geeft, geeft dat niet over mijn lichaam maar over mijn ziel, op wat ik uitstraal en dat is wat de hele wereld zou moeten doen. Want wat hebben wij als mensen de wereld nu eigenlijk te bieden? Wat zijn de veranderingen die nu zo belangrijk zijn?

1 We hebben geen labels nodig, geen hokjes en geen onnodige excuses voor niets. Als je slank gebouwd bent hoef je niet te verklaren dat je wel genoeg eet of dat je net nog een patatje hebt gegeten. En als je wat zwaarder bent is het niet nodig om uit te leggen dat je hele familie zo is en je de verkeerde genen hebt meegekregen of dat je weet dat je te zwaar bent en weer een dieet bent begonnen. Je hoeft dat niet te doen! Je hoeft niet te verdedigen wie je bent. Vele mensen zeggen tegen mij dat ik zo ECHT ben, maar hallo, iedere vrouw is ECHT, niet alleen ik! Ieder postuur is echt, in alle vormen en maten. Dat is juist wat ons zo interessant en fascinerend maakt. Stop er dus mee om in hokjes te denken. Noem mij niet rond of vol of wat dan ook. De enige die dat mag doen ben ik zelf en niemand anders.

2 We moeten ophouden zo jaloers te zijn en onszelf altijd met anderen vergelijken. Er is altijd iemand mooier, gelukkiger of beter, dat klopt. Wanneer je bijvoorbeeld een yogales volgt en iemand naast je maakt een perfecte handstand en het eerste wat je denkt is: ‘val uit die handstand!’, omdat je het zelf niet kunt. Maar die dame naast je, in die perfecte handstand heeft helemaal geen sociaal leven, want iedere zaterdag spendeert ze aan het oefenen op de perfecte handstand. Je bent dus jaloers op iemand, zonder te weten waarop, want je kent hun verhaal niet, je weet niet wat ze voelen. Iemand kan er aan de buitenkant nog zo gelukkig uitzien, het gaat uiteindelijk om de binnenkant. Jaloezie is nooit een goede eigenschap. Kies je eigen weg en laat anderen hun pad kiezen.

Om mijn ideeën over te brengen ben ik een instagram account gestart. Om vrouwen te leren van hun lichaam te houden zoals het is, op dit moment.  Het eerste wat ik vroeg aan mensen was om een foto te plaatsen die ze eigenlijk al hadden willen plaatsen maar het toch niet gedaan hebben, omdat er iets toch niet helemaal goed uitziet volgens hen. Misschien zie je cellulitis, of een rilletje of je tanden lijken geel. Gewoon iets waarover jij je onzeker voelt. Ik zei tegen mijn volgers dat het tijd was om deze foto te laten zien en ik begon met die van mij. Ik plaatste een foto in een yogahouding waarop mijn buik voor mijn gevoel  ‘dik’ leek, maar het commentaar was enorm positief. Ik zag dingen die me waren verteld, maar niets daarvan was waar. Anderen durfden ook hun foto’s te plaatsen en niemand was negatief over een ander. Er werden alleen maar positieve reacties gegeven, het was magisch. Daarna vroeg ik vrouwen een lichaamsdeel te fotograferen dat ze niet mooi vinden aan zichzelf met een post-it erop  geplakt met een positieve boodschap en het verhaal erachter.

Ik vraag nu aan iedereen hier in het publiek zijn of haar ogen te sluiten en je hand daar te leggen op een plaats op je lichaam waar jij niet tevreden over bent. Het is een deel van jezelf, het bewijs dat je hebt geleefd; een litteken of een rimpel, het hoort bij je en het is aan je gegeven om voor je te zorgen. Het is een onmisbaar deel van je lichaam dat hard voor je werkt en ook dat deel heeft liefde nodig. Geef het liefde, laat het verhaal los, wees een team met alle lichaamsdelen. Respecteer het ,bedank het en hou ervan.

Kortom; onze woorden hebben krachten. Krachten om littekens te maken en krachten om mensen te laten groeien in het leven. Wat is vraag aan iedereen is: ‘Kies je woorden zorgvuldig en kies ze om jezelf te bekrachtigen. Dan zullen mensen naar je kijken en zien ze iemand die sterk in haar schoenen staat, lekker in haar vel zit en een voorbeeld is. Dat zorgt ervoor dat anderen kunnen denken: ‘Dat kan ik ook, dat wil ik ook, dat gun ik mezelf ook. ‘ Mijn woorden zijn zorgvuldig gekozen en bij jullie binnengekomen; in jullie hart, in jullie hoofd en in jullie acties. Tot slot wil ik jullie een klein beetje geluk van mij geven en hou dat voor jezelf.

 

   

Reacties