Vanmorgen heb ik mezelf uit bed gesleurd om 08:00 uur, doodmoe, futloos en down. Maar het moet, ik moet sporten. Omdat beweging het enige is wat ik nu op dit moment kan doen om mijn depressie het hoofd te bieden. En ik ben gegaan, wel met tegenzin, maar toch. En heb mijn hele trainingsschema afgewerkt, 10 min fietsen level 4, 10 minuten wave level 2, 10 minuten wandelen/ harlopen 5,5/ 7,5 en krachttraining buikspieren, rugspieren en armspieren. In totaal 1 uur bezig geweest en was blij dat ik ben gegaan. Het eten ging vandaag goed, alleen heb ik net een reep chocola van 200 gr naar binnen gewerkt. Omdat ik troost zoek. Troost omdat ik graag mijn leven anders zie. Het is nog een lange weg te gaan, maar het begin is er in ieder geval. Alleen voelt het soms alsof het me nooit gaat lukken om de depressie uit mijn leven te bannen. Morgen weer een nieuwe dag en weer dezelfde strijd. Maar ik ga sporten, hoe dan ook!