Zo, auw... spierpijn vandaag. Ik ben al 3 weken twee keer per week in de sportschool te vinden. En het gaat eigenlijk heel aardig! Ik vind het ook fijn want ik merk dat ik mijn frustraties er zo ook uit kan krijgen.
Ik had een grote frustratie omdat mijn orthopedisch arts, die voor mij orthopedische schoenen aan gaat meten, me liet voelen als een dik lui en dom meisje dat voor haar lol in een rolstoel zit. De zoveelste arts die me gouden bergen belooft, daar word ik heel moedeloos van.
Normaal grijp ik naar troost eten...maar nu niet. Ik heb het heel erg van me afgepraat, echt tot vervelens toe. Maar nu heb ik rust en ik weet, mijn doelen bereik ik op mijn manier en op eigen kracht...ik heb geen wonderen nodig.